در آینده ای نه چندان دور انتخابات ریاست جمهوری را پیش رو خواهیم داشت  و چیزی که در این دوره بسیار ملموس  ممکن است باشد  عدم حضور بعضی از گروه های سیاسی  میباشد و این شاید از دید بسیاری  بی اهمیت باشد  اما بالاخره حضور یک مخالف و یا یک منتقد  در عرصه  میتواند راه گشا باشد البته این صرفا به زمان انتخابات منحصر نمیشود بلکه بعد از انتخابات انتقاد ها و حتی تضاد ها و حتی بالاتر دشمنی های دشمنان در قالب بیان ایرادات  میتواند ما را از خطاها مصون نگه دارد اگر در جهت اصلاح ایرادات خود حرکت کنیم

  بالاخره باید بپذیریم که:  همواره تکاملها در درون تضاد ها صورت میگیرد

شهید مطهری  معتقد بودند باید استاد مارکسیست در دانشگاههای ما تدریس نماید  چرا که :     *- اسلام دین کاملیست که میتواند از خودش دفاع کند و اگر نمیتوانست از زمان رسول الله تا کنون پابر جا نمیماند       *- از طرفی از میان این انتقاد ها و تضاد ها  تکامل سربلند تر از همه خودنمایی میکند       *- از طرفی دیگر اگر به دنبال احسن هستیم    دیگر نباید به این فکر کنیم که چه کسی بهترین نظریه را میدهد  بلکه اجرای آن حسنه بسیار مهم میباشد  پس : ولا تنظر من قال  شاید این: من قال  از نظر ما صلاحیت اجرایی را نداشته باشد  اما اجرای برنامه های استخوان دار ش مهم است.

در هر صورت حضور گروههای سیاسی  و یا هر منتقد دیگری بسار مهم میباشد  اگر چه از سر کینه و عداوت سعی کند نقاط ضعف مارا افشا کند   تا ما را ضعیف تر کند اما با مخفی کردن نقاط ضعف از سوی خودمان و سعی نکردن در ایجاد تغییر در برنامه هایمان  حکایت ما  شکست پی در پی است و بالاخره  ...

اما حفظ نظام از اوجب واجبات است اما نه آنقدر که هدف وسیله را توجیه نماید  و با توجه به  اوضاع  سیاسی و بحث امنیت ملی بر فرض محال که محال نیست منتقدین  بر حق باشند باید بپذیرند  علی هم یک دورنی را در سکوت گذراند اما در دوران سکوتش از هرچه تلاش برای جلوگیری از آسیب به حکومت اسلامی وووو آسیب به مردم  فرو گذار نکردند

امیدوارم گروههای سیاسی  برای خاطر حفظ نظام اندکی خویشتن داری از خود نشان دهند و حرمتها را حفظ نمایند  و فضای باز سیاسی اندکی شکل بگیرد  تا  از این مرحله سخت  عبور نماییم

اما  بدانیم که نیهیلیستها که به رهبر اعتقادی ندارند برای خودشان رهبر دارند    و  نعوذ بالله  اگر کسی به رهبری این نظام اعتقادی نداشته باشد  باید بپذیرد و از تاریخ درس بگیریم که   سراسر پند است و حکمت  سرنوشت حکومتها و رهبران   و مردمان و جامعه  در مسیر تکامل و پیشرفت شدیدا  متا ثر است از هرگونه انتقاد پذیری و و جود تضاد ها و تناقض ها یی که اگر از آنها درس بگیریم

اگر به وقایع اخیر جامعه و حکومتهای بین الملل نگاه  دقیقی بکنیم و به تاریخ و سرنوشت حکومتها و مردمانش  سری بزنیم درسهایی وجود دارد که به ما می آموزد  که حاکمان  و دولتمردان و مردمان این دیار باید  در صدد تغییررفتار ها و برنامه ها به سمت مطلوب حرکت نمایند نه در صدد تغییر کلیات چرا که تاریخ تغییر کلیات هیچگاه مطلوب نبوده  با نگاهی گذرا به گذشته این حقیقت  آشکارتر میشود